Reis over de Balkan: boten en kampen

Van 9 tot 20 uur op pad geweest. Eerst bij de haven in onze slaapplek waar al vroeg door hulpverleners de zee werd afgetuurd met grote verrekijkers. Wij zagen het ook met het blote oog: oranje vlekken op het water gevolgd door witte boten. Boten met vluchtelingen die oranje zwemvesten aanhebben. Een klein stukje voor de kust werden ze bij de kustwacht aan boord gebracht. We waren onderweg naar een pinautomaat en konden alles vanaf grote hoogte goed volgen.

Drie kampen bekeken. Een kamp van waar de mensen naar Mytilini vervoerd worden, waar de boot vertrekt naar Athene. Toen wij aankwamen, ging de bus net weg. Grote tenten vol stapelbedden die dicht op elkaar staan. Een tent met speelgoed, een soort creche.
Overal uitleg ook voor de kinderen.

Kamp Moria is best bekend. Daar was het nog erg druk. Grote hekken eromheen met prikkeldraad en bewaking. Buiten het kamp veel winkeltjes waar internetbundels koffie en eten werd verkocht.

Het derde kamp lag op een heuvel in een olijfboomgaard bij een rioolwaterzuivering. Wat een stank! Het kamp was net verlaten. Hier hebben veel Syrische mensen gezeten. Een half jaar eerder stond het er vol met kleine koepeltentjes, nu waren het grote witte tenten met verwarming zonder bedden.

Ook hier nog achtergebleven bezittingen en veel briefjes: als je verder gaat, neem dan de uitgereikte deken mee, het is koud onderweg …

Tegen de avond zijn we terug in Mytilini. We boeken voor de volgende ochtend acht uur een vliegtuig naar Athene. Oscar moet donderdag al weg dus het tempo van de reis gaat omhoog. Vanaf Athene nemen we de bus naar een plaats met de E aan de Macedonische grens. We rijden nog even bij de veerboot langs. Die vaart in de nacht en doet er tien uur over. Daar komen de tranen. Dat kwam door dit moment.

Zomaar vier kinderen. Twee, drie, vier jaar oud. Net allemaal nieuwe kleren gekregen. Een ballon, een pop. Een muts met het prijskaartje er nog aan. Een potje appelmoes, een zakje chips. Veel meer hebben ze niet. Heel blij met mij op de foto. Straks op de boot. En dan?

We zien het morgen.