Nadia is tien jaar als haar gescheiden moeder een nieuwe vriend krijgt. Nadia’s moeder negeert alle rode vlaggen, omdat ze overladen wordt met aandacht en omdat ze graag weer een echt gezin wil vormen. Binnen de kortste keren woont Isak bij hen in huis en heeft Nadia een stiefvader die haar moeder handig manipuleert en Nadia tot mikpunt maakt. Hij ontpopt zich tot een gewelddadige tiran, die het leven zeven jaar lang dagelijks tot een hel maakt.
Nadia is bijna vijftig als het alsmaar zorgen voor anderen, waaronder haar ernstig zieke en vaak veeleisende moeder, zijn tol eist en zorgt voor mentale en lichamelijke klachten. Ze zoekt hulp bij een psycholoog, waardoor alles weer naar boven komt. Ook voelt ze, voor het eerst, boosheid en onbegrip richting haar moeder.
Maar hoe kan ze boos zijn op iemand die zo ziek is en zal sterven? En hoe kan ze erachter komen wat ze zelf nodig heeft, als voortdurende schuldgevoelens en het gevoel er niet te mogen zijn, nog zo’n belangrijke plek innemen?
‘En nu ik beschrijft hoe vernietigend kindermishandeling inwerkt in het leven van een kind en het daar nooit meer uit ontsnapt. Een must-read voor elke leraar en welzijnswerker!’
– Fedor de Beer – Hoofddocent Master Pedagogiek HAN en auteur –‘En nu ik is eerlijk, open en inzichtvol.’
– Laura de Bruijn – Zelfstandig Redacteur –
De boekpresentatie was op 18 juni 2024 bij boekhandel Het Colofon in Arnhem. Burgemeester Marcouch van Arnhem vertelde in zijn toespraak hoe belangrijk het is dat Diana dit boek heeft geschreven.
Grieta Spannenburg –
Een diepe buiging voor de auteur, Diana de Laat. Vlot geschreven boek dat je vaak even moet wegleggen om zelf een moment op adem te komen. Het sadisme van de stiefvader en de fuik waar het gezin in terechtkomt zijn schrijnend en pijnlijk. Logisch dat je ook je hele volwassen leven hier last van blijft houden. De basis wordt in je jeugd onder je voeten weggeslagen. Mooie combi van het verleden en het heden, met gelukkig ook een toon van optimisme. Je hoopt toch zo dat niet veel kinderen zo’n jeugd beleven, maar ik vrees ervoor …
Heino Logtenberg –
In een keer uitgelezen. Het schakelen tussen “toen” en “nu” maakt het des te interessanter.
Verbijstering hoe het een tiranne, manipulatieve stiefvader lukt om alles binnenshuis te houden. Dit boek leert je dat het als begeleider van jonge mensen grote alertheid vraagt om het welbevinden van de jeugd te bewaken. Handvatten om signalen hiervoor te herkennen zouden een belangrijke extra bijdrage zijn als aanvulling op deze autobiografische roman. De gevolgen zijn (te) groot voor het verdere leven, ook dat lees je in de emoties in dit boek. Dit boek zou verplicht “leesvoer” moeten zijn voor alle opleidingen waar pedagogiek een onderdeel van is. Aanrader dus!
Janet Hendriks –
Een indrukwekkende, meeslepende en gedetailleerd beschreven autobiografische roman. Ik heb het in twee dagen uitgelezen, kon het niet meer wegleggen.
Wat een goed debuut heeft deze auteur geschreven, in een vlotte schrijfstijl. Goede balans tussen het Toen en Nu waardoor duidelijk naar voren komt dat een onveilige jeugd nog lang doorwerkt in een volwassen leven.
Marijo –
En nu ik
Auteur(s) : Diana de Laat
Details
Uitgeverij: Droomvallei Uitgeverij
ISBN : 9789493314399
Taal : Nederlands
Uitvoering : Paperback
Aantal pagina’s : 300
Verschijningsdatum : juni 2024
Thema : Hedendaagse levensstijl fictie
Die boek heb ik gekregen als recensie exemplaar van uitgeverij Droomvallei in ruil voor mijn eerlijke mening. Maar dat staat natuurlijk buiten kijf. Heel hartelijk dank voor dit exemplaar.
Achterflap:
Nadia is tien jaar als haar gescheiden moeder een nieuwe vriend krijgt. Nadia’s moeder negeert alle rode vlaggen, omdat ze overladen wordt met aandacht en omdat ze graag weer een echt gezin wil vormen. Binnen de kortste keren woont Isak bij hen in huis en heeft Nadia een stiefvader die haar moeder handig manipuleert en Nadia tot mikpunt maakt. Hij ontpopt zich tot een gewelddadige tiran, die het leven zeven jaar lang dagelijks tot een hel maakt. Nadia is bijna vijftig als het alsmaar zorgen voor anderen, waaronder haar ernstig zieke en vaak veeleisende moeder, zijn tol eist en zorgt voor mentale en lichamelijke klachten. Ze zoekt hulp bij een psycholoog, waardoor alles weer naar boven komt. Ook voelt ze, voor het eerst, boosheid en onbegrip richting haar moeder. Maar hoe kan ze boos zijn op iemand die zo ziek is en zal sterven? En hoe kan ze erachter komen wat ze zelf nodig heeft, als voortdurende schuldgevoelens en het gevoel er niet te mogen zijn, nog zo’n belangrijke plek innemen? ‘En nu ik beschrijft hoe vernietigend kindermishandeling inwerkt in het leven van een kind en het daar nooit meer uit ontsnapt. Een must-read voor elke leraar en welzijnswerker!’ – Fedor de Beer – Hoofddocent Master Pedagogiek HAN en auteur – ‘En nu ik is eerlijk, open en inzichtvol.’ – Laura de Bruijn – Zelfstandig Redacteur –
De cover.
De cover vind ik mooi en sereen. Een beetje verdrietig.
Indelingen en opmaak.
Mooi duidelijk lettertype. Het boek is per hoofdstuk verdeeld in toen en nu. Dat is prettig en duidelijk. Bij toen staat geen leeftijd maar voor mij is dat ook niet nodig. Door de manier van schrijven is dat al duidelijk voelbaar.
Mijn beleving van het verhaal.
Als we het boek beginnen te lezen beginnen we in het nu. Het boek pakt me direct en ik vind dat de auteur een prettige schrijfstijl l heeft. Ik lees snel verder omdat ik nog geen idee heb waar dit verhaal naar toe zal gaan. Als ik het eerste hoofdstuk lees lijkt alles nog vredig. Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en je wordt mee gesleurd in het vreselijke verleden van Nadia en in de worsteling die ze daar nu nog mee heeft. Er ligt een steen op mijn hart. Graag zou ik de kleine Nadia meenemen en beschermen en de grote Nadia de weg wijzen die ik gelopen heb. Een heel mooi indrukwekkend boek waarin alles heel duidelijk beschreven is en daarom ook goed te begrijpen. Je leest dit niet zomaar even weg,& daar is het te indrukwekkend voor. Laat het goed tot je doordringen. Het is zo makkelijk om te zeggen waarom heb je niet zus en heb je niet zo gedaan. Maar dat werkt niet zo. Ik zou willen zeggen aan alle lezers: Oordeel niet maar wees super trots op Nadia (Diana). Dit is een prachtig indrukwekkend verhaal wat van mij een dikke 4 sterren verdient.
Martine Nas –
wauw, mijn wederhelft heeft dit boek gekregen van Nadia zelf….. kippenvel, en zelfs tot tranen toe die over mijn wangen stroomde. ik ken haar niet persoonlijk maar wat een powervrouw. respect.. wat heeft u allemaal mee moeten maken, en dit nu met ons wilt delen… respect.
In het boek wil je blijven lezen….
dank Diana.
Judith Schoemaker (geverifieerde eigenaar) –
Het boek ‘En nu ik’ heb ik met belangstelling gelezen.
De afwisseling toen en nu is goed gekozen, omdat dit laat zien hoe schrijnend het is dat de onveilige jeugd van Nadia doorwerkt in haar volwassen leven.
Tegelijk vind ik het verhaal hoopgevend, als de volwassen Nadia met dierbaren om zich heen, in staat blijkt om zich (gedeeltelijk?) los te maken van haar ervaringen als afhankelijk en kwetsbaar kind.
Dergelijke thuissituaties worden helaas ook door de omgeving (familieleden, leerkrachten op school) niet opgemerkt of genegeerd. Juist daarom is het goed dat Diana haar verhaal gedeeld heeft.
Samuel Derous –
En nu ik van Diana De laat is een mooi geschreven relaas van een onveilige jeugd en hoe dit niet eenvoudigweg afgelegd kan worden wanneer de onveiligheid verdwijnt. Men draagt het mee, vaak voor de rest van je leven.
Het karakter van het hoofdpersonage is voor mij bijzonder herkenbaar, en Diana weet het daarbij ook nog eens helder en met mooie woorden weer te geven. Sommige stukken in het boek hadden misschien wat korter gekund, of zelfs ronduit geschrapt, maar omdat het zo mooi geschreven is, vergeef je het Diana welwillend als ze wat uitgebreid vertelt.
Mooi is ook dat ze gekozen heeft om afwisselend in het heden en in het verleden te schrijven. Hierdoor kun je mooi het verband leggen tussen de volwassen vrouw Nadia en het jonge meisje Nadia, die zo wanhopig geaccepteerd wil worden door een tirannieke stiefvader. Een acceptatie waarnaar ze ook als getrouwde vrouw met kinderen naar hunkert.
Haar moeder maant haar steeds aan om het verleden te laten rusten, maar juist dat is voor Nadia niet mogelijk. Dat is ook niet mogelijk. Je jeugd vormt je tot de volwassene die je zult worden en daarom is de verbinding tussen het heden en het verleden zo mooi. En ze doet dat met een minimum aan verwijten, ze begrijpt dat ook haar moeder vooral slachtoffer was, misschien niet alleen van de man die ze in huis heeft gehaald, maar ook van zichzelf. Dat dit vooral veel kost voor haar kinderen begrijpt de moeder pas op het einde, al kan het ook zijn dat ze dat al veel langer beseft maar niet wil toegeven. In het verleden is haar moeder nog een vrij jonge vrouw, op zoek naar liefde, terwijl ze in het heden een oudere, stervende vrouw is, wat de vergankelijkheid zo mooi weergeeft, maar ook dat de beslissingen die je ten nadele van je kinderen neemt in het verleden je altijd inhalen wanneer ze volwassen zijn.
Diana De Laet heeft ook gekozen om de nadruk te leggen op de psychologische terreur, en niet op het lichamelijk en seksueel misbruik, die er duidelijk ook was en die ze vrij weinig behandelt. Zelf vind ik dat een mooi uitgangspunt, omdat we als mensen vaak seksueel en lichamelijk misbruik begrijpen en afkeuren, maar psychologische terreur niet zo goed begrijpen, en soms zelfs afdoen met de gedachte dat iedereen wel eens iets zegt dat hij niet meent of spijt van heeft. Het probleem is dat woorden macht hebben, Diana beschrijft dan ook hoe de woorden van de stiefvader zich nestelen in haar hart en brein, en hoeveel moeite ze doet om positieve woorden te krijgen, maar het is nooit goed wat ze doet, hoeveel moeite ze ook doet. Hoe het kleineren, achterstellen ten opzichte van haar broer, de emotionele chantage ingehakt hebben in haar volwassen leven beschrijft ze in het heden als gevoelens die ze niet zelf kan oplossen, daar is professionele hulp voor nodig, maar ook dat is niet eenvoudig, want dat betekent je opnieuw kwetsbaar opstellen ten opzichte van iemand, iemand die net als de stiefvader daar misbruik van zou kunnen maken. Maar enkel door alle registers open te zetten kan die professional ook helpen; als je dan ook verzwijgt of verbloemt is dat enkel ten nadele van jezelf.
Een heel lezenswaardig relaas met enkele belangrijke levenslessen. Zeker een aanrader!
Romy Verwaal –
Prachtige schrijfstijl, Diana neemt je mee in het verleden en heden van Nadia. Onbegrijpelijk wat haar stiefvader haar aandoet. Ondanks al deze verschrikkingen die ze heeft doorstaan is doorgegaan met haar leven . Heeft ze als volwassene hulp gezocht bij psycholoog om met haar trauma om te gaan. Haar vrouw Kathy en haar kinderen staan haar hierin bij en zijn een gouden team samen. Uiteindelijk komt ze mbv haar psycholoog in gesprek met haar moeder die het verleden liever achter haar liet. Maar om verder te kunnen met je verdere leven moet je soms tig stappen terug. Dat doet Nadia. Wat een mooie, ontzettend sterke, moedige vrouw. Diep, respect voor het boek , voor alles hoe Nadia met alles om wist te gaan. In en in triest dat je jeugd zo verwoest is door één persoon, verschrikkelijk….
Dieneke Hermsen –
Wat moedig dat je dit boek hebt geschreven. Hopelijk heeft het je geholpen bij een stukje verwerking. Wat onwijs moeilijk om als kind mee te maken dat je eigen vader grotendeels afwezig was. Dan tref je ook nog zo’n stiefvader vader die jouw moeder compleet in zijn macht had en jullie gezin volledig indoctrineerde met zijn (waan) ideeën. Knap dat je de therapie voor jezelf bent aangegaan om alles een plekje te geven. Ik wens je alle geluk toe in de toekomst. Groetjes Dieneke
JN Kingma Postma –
Recensie van:
En nu ik
Over een onveilige jeugd en de jarenlange gevolgen daarvan
Auteur:
Diana de Laat:
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen voor deelname aan de boekenclub van Esther van der Ham van uitgeverij Droomvallei in ruil voor mijn recensie en deelname.
Uitgeverij: Droomvallei
Genre: autobiografische roman
Cover en flaptekst:
Een vrouw met een fronsende blik kijkt mij recht aan. In haar armen houdt zij een teddybeer geklemd.
Een zeer heftige en indrukwekkende flaptekst.
Mooie tekst:
Ik kan nog niet breken
Met dat wat voorbij is
Ik woon in mijn dromen nog steeds waar ik was
Ik sta op de grens van vroeger en later
En achter mij ligt daar een brandende stad.
Stef Bos – ‘Lied van Lot’
Quote:
‘Ik weet het goed gemaakt,’ zegt Isak. ‘]ij mag kiezen. Of jij gaat voorlopig weg naar een kindertehuis of naar je vader òf ík ga weg en dan doe je je moeder heel veel verdriet. lk voel de paniek door mijn lichaam. Ik wil niet kiezen. Ik wil niet weg. Ik wil ook mama geen verdriet doen. lk kán niet kiezen. ‘En je hebt precies tien minuten. Als je niets kiest dan ga ik weg en dan is dat jouw schuld.”
EN NU IK DIANA DE LAAT autobiogralische roman Over een onveilige jeugd en de jarenlange gevolgen daarvan
Uit: En nu ik – Diana de Laat
Het verhaal:
Nadia is tien jaar als haar gescheiden moeder een nieuwe vriend krijgt. Nadia’s moeder negeert alle rode vlaggen, omdat ze overladen wordt met aandacht en omdat ze graag weer een echt gezin wil vormen. Binnen de kortste keren woont Isak bij hen in huis en heeft Nadia een stiefvader die haar moeder handig manipuleert en Nadia tot mikpunt maakt. Hij ontpopt zich tot een gewelddadige tiran, die het leven zeven jaar lang dagelijks tot een hel maakt.
Nadia is bijna vijftig als het alsmaar zorgen voor anderen, waaronder haar ernstig zieke en vaak veeleisende moeder, zijn tol eist en zorgt voor mentale en lichamelijke klachten. Ze zoekt hulp bij een psycholoog, waardoor alles weer naar boven komt. Ook voelt ze, voor het eerst, boosheid en onbegrip richting haar moeder.
Maar hoe kan ze boos zijn op iemand die zo ziek is en zal sterven? En hoe kan ze erachter komen wat ze zelf nodig heeft, als voortdurende schuldgevoelens en het gevoel er niet te mogen zijn, nog zo’n belangrijke plek innemen?
Mijn leesbeleving:
Dit boek raakte mij diep. Ik kon het niet in een keer uitlezen omdat het zo heftig was. Maar het is op een intens mooie manier verwoord door auteur Diana de Laat. Het verhaal neemt de lezer mee in het leven van Nadia. De hoofdstukken zijn duidelijk aangeduid met Nu en Toen. Nadia vertelt het verhaal van haar jeugd. Een jeugd die haar mentaal en fysiek vernietigd heeft. Geslagen heeft en haar gemaakt heeft tot de vrouw die ze vandaag de dag is: een altijd voor anderen zorgzame vrouw en zichzelf wegcijferend. Maar dit trekt een zware wissel op haar en dit uit zich in mentale en fysieke klachten.
Door de liefdevolle hulp van haar vriendin zoekt ze hulp bij een psycholoog. Alles uit haar jeugd komt boven en zorgt voor een niet te stoppen draaikolk van gevoelens. Het gitzwarte verhaal van haar jeugd is hartverscheurend, rauw, heftig, gruwelijk. Een kind zou beschermt en geborgen moeten zijn. Door de beeldende schrijfstijl en Nadia die het verhaal zelf vertelt komt dit verhaal ongelooflijk binnen. Het kruipt onderhuids, het gaat in je hoofd zitten en laat niet los. Voor mij voelde het alsof ik continu overal bij was. Ook de overige personages zijn tot in detail tot leven gebracht door Diana de Laat. Je voelt ze, doorziet ze, je leert ze kennen.
Dat benam me de adem, maakte me woest, verdrietig en zorgde voor diepe angst. De onvoorspelbaarheid van een manipulatieve tiran, zijn toorn, zijn vermogen om te zorgen voor hel en verdoemenis. Om iemand in de knop te breken en de vernieling in helpt. Wonden die jaren later nog steeds niet geheeld zijn. Ook al is er liefde, ruimte voor heling en hulp. Toch is het goed dat deze verhalen vertelt worden. Een leek weet niet wat er achter een ander zijn voordeur gebeurd. Openheid van zaken geven hopelijk inzicht en de weg naar hulp.
Veel van mijzelf vond ik terug in Nadia. Gelukkig ben ik nooit geestelijk of lichamelijk mishandeld. Maar emotionele betrokkenheid heb ik wel moeten missen. Niet moedwillig maar doordat ik prematuur was en in de couveuse lag was er geen ruimte om te hechten. Toen ik 1.5 jaar was volgde hersenontsteking met hoge koorts. Dit resulteerde in coma en Niet Aangeboren Hersenletsel. Ik heb me altijd ontheemd, rusteloos en leeg gevoeld. Veel steun en liefde ervaar ik van mijn man en zijn familie.
Mijn kinderen leerden mij om te knuffelen, fysiek contact te maken en daardoor te ontspannen. Nog steeds is dat moeilijk. Door diverse stemmingswisselingen is het mentaal ook zwaar. Maar net als Nadia weiger ik op te geven. Ook ik heb hulp gezocht. Ook dat was niet makkelijk. Het gaat allemaal met vallen en opstaan. Met mensen die mij echt zien, die liefde, rust en geborgenheid bieden. Wel merk ik dat openheid van zaken geven en erover praten helpt. Mijn sociale angst, niet naar buiten durven, heb ik overwonnen door mijn hond Senna. Zij zorgt ervoor dat ik buiten kom. Ze voelt me haarfijn aan en biedt me troost en heel veel geknuffeld. Goud waard.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Prima en geloofwaardig opgebouwd verhaal. Heftig om te lezen maar ik vind het dapper dat de auteur dit durft te vertellen. Hopelijk om mensen in soortgelijke situaties te helpen. Dat er licht is aan het einde van de donkere tunnel. Dat er een betere monitoring komt en expertise in het herkennen van rode vlaggen.
Bedankt dat ik je boek mocht lezen Diana de Laat. Ik lees en recenseer graag meer boeken van jou.
Karine –
Ben aan dit boek met een klein hartje begonnen. Had schrik dat het te herkenbaar en dus ook te pijnlijk zou zijn. Maar het wordt zodanig geschreven dat het eigenlijk wel vlot leest. Het boek is onderverdeeld in toen en nu. Wat ik zo fijn vond was dat de verhaallijn van het nu vanuit de volwassen vrouw verteld werd en de verhaallijn van toen, door het kleine meisje. Dat zorgde er voor dat het echt duidelijk was wat de impact was voor zowel het kind als de volwassen vrouw. Kan het zeker iedereen aanraden want het geeft zo duidelijk weer hoeveel impact de kinderjaren kunnen hebben op je verdere leven. Beetje bij beetje worden we er ons daar meer en meer bewust van. En dit boek is daar een mooie schakel in.