Gisteren was mijn laatste werkdag voor de herfstvakantie bij Avans Hogeschool. Met mijn collega’s sprak ik over de aanstaande reis naar Libanon. Waarom nu juist daarheen? Is het niet gevaarlijk om daar naartoe te gaan? Dit is het reisadvies naar Libanon, te vinden op de site van het ministerie van Buitenlandse zaken. Het kaartje van Turkije ziet er qua kleuren overigens precies hetzelfde uit, alleen is daar de rode zone (de grens met Syrië) wat smaller. Ook in Turkije geen groene gebieden.
Libanon is een klein land gelegen aan de Middellandse zee. In het zuiden is het begrenst door Israël, waarmee het nog steeds in oorlog is (!). In het oosten en noorden door Syrië.
Op Wikipedia lees ik het volgende: Libanon is een onafhankelijke republiek. In het zogenaamde Nationale Pact van 1943 is vastgelegd dat de belangrijkste functies in de politieke macht verdeeld zijn over de belangrijkste etnisch-religieuze groepen:
- de president is een Maronitisch christen.
- de premier is een soennitische moslim
- de parlementsvoorzitter is een sjiitische moslim
- de opperbevelhebber van het leger is een Maronitisch christen.
De moslims maken volgens de gegevens van het Libanese verkiezingssysteem en volkstelling ongeveer 40% van de bevolking uit, de christenen 45% en druzen overige 15%.
Heel recent was Libanon in relatie tot de vluchtelingen in het nieuws: het aantal vluchtelingen in Libanon passeert de miljoen.
De toestroom van zoveel vluchtelingen zou in elk land moeilijk te beheersen zijn. ”Voor Libanon, een kleine natie vol interne moeilijkheden, zijn de gevolgen ontstellend groot”, aldus Unhcr. De organisatie prijst de Libanezen om hun ”frappante edelmoedigheid”, maar zij hebben grote moeite alle vluchtelingen op te vangen. Unhcr roept andere landen op Libanon te helpen.
Libanon heeft 4 miljoen inwoners en vangt 1 miljoen vluchtelingen op. Het land is 3,5 keer zo klein als Nederland.
Overheidsorganisaties moeten zich extra inspannen om aan de groeiende vraag naar onderwijs, stroom, water en medische voorzieningen te voldoen. Zo zijn meer dan 400.000 van de een miljoen Syrische vluchtelingen kinderen in de leerplichtige leeftijd. De scholen hebben tot nu toe 100.000 van die kinderen opgevangen, maar hebben de grenzen van hun mogelijkheden bereikt.
Oscar, Elsbeth en ik gaan helpen op het gebied van scholing door het brengen van de boeken Jamil&Jamila. Deze boeken helpen de kinderen met het verwerken van hun trauma’s en leren ze wat ze door de oorlog zijn vergeten zoals het tellen en de kleuren. Als uitgever stel ik boeken ter beschikking in het kader van de actie “Jij een boek, zij een boek” die inmiddels twee jaar loopt. Ook gaat al het geld van de ontvangen giften naar boeken voor Libanon.
Oscar is al veel vaker in Libanon geweest en kent het lang behoorlijk goed. Is het veilig? De laatste aanslag was eind juni 2016 in het grensgebied met Syrië. Daar komen we niet. Dinsdag zijn we bij de Nederlandse Ambassade in Beiroet. Daarna laten we het nog even in het midden. Nog twee nachtjes slapen …
