Het was een lange en intensieve dag maar dit maakt veel, zo niet alles goed. Of in ieder geval de moeite waard….
In Beirut twee hulporganisaties bezocht om te bespreken wat zij doen en waar behoefte aan is. We willen heel graag onze bijdrage duurzaam en zinvol hebben. Niet even snel iets doen maar onze talenten inzetten waar ze het hardst nodig zijn. Het gaat volgende week een vervolg krijgen. Die afspraken hadden best wat voeten in de aarde wat ze waren ver uit elkaar en Beirut was een lange stinkende kokende file. Niet te vergeten toeterende. Gevolg: gare inzittenden in onze auto :). Wael is aan ons gezelschap toegevoegd. Vorig jaar toen Elsbeth er bij was hebben we hem ook veel gezien. Erg leuk dus om hem weer te zien.
Kruipend langs de Beirutse wegen veel verbazingwekkende gebouwen gezien. Van hypermodern tot spookhuis. Best veel van allebei.
Het was al best laat voordat we bij onze eindbestemming aankwamen. Tijd voor eten was er na het ontbijt niet meer geweest. We hebben twee kampjes bezocht aan de voet van de berg tussen Libanon en Syrië. Bij de grenspost moest ik best even slikken.
In de kampen was het ivm de ramadan-maand erg rustig. Ontroerend vond ik dit tuintje.
Het groeit, ondanks de droogte. We werden in de tent van de kampbaas uitgenodigd om te vertellen wat we kwamen doen (schoenen uit Van der Ham!). Morgen gaan we terug want dan zijn de kinderen er.
In een ander kamp waren wel kinderen. En gelukkig, ze vinden ook de armbandjes leuk. Pffff
Wat een blond jochie staat daar! Dat tuintje is ook leuk, die mensen proberen al wat op te bouwen.
Zorg wel goed voor jezelf, want te lang tussendoor niet eten is niet goed, hoor!
Goed vervolg van de reis!