Aan het einde van de stralende zondag zei Oscar dat het de volgende dag weer zo een mooie dag zou worden. ’s Nachts werd ik wakker van het gedreun van de regen op het raam. Op zich is dat niet erg. We staan droog voor het schilderen. Om 8.30 de taxi, 8.50 start. Oscar begon met de gouden torens van Damascus.
Ook de container met de klokkentoren van Homs is af. Ik ga daar zwarte lijnen om de afbeeldingen trekken.
Ineens ben ik iedereen kwijt. Ze staan in de gloeiend hete mini kleine keuken van de werkplaats thee te drinken. Ik mag er ook bij maar dat vind ik niks. Vanuit die hitte de kou weer in … We blazen de hele dag stoomwolken uit.
De eerste twee containers worden met veel geroep en geschreeuw naar buiten gebracht. Ze zijn klaar.
Het is een uur. Ik word niet meer warm. Na twee streken met de kwast moet hij weer schoongemaakt worden. Ik overleg met Oscar. We stoppen voor vandaag. Voor mij de laatste dag. Ik ga naar huis en het is niet af: van de acht containerkanten moeten er nog twee half gedaan worden. Het is niet anders maar ik vind het erg jammer. Oscar vraagt of ik wil signeren.
Dat doe ik. Door de straten die onder water staan, rijden we terug.
Het afscheidsdiner brengt een leuke verrassing.
Cadeautjes voor de kinderen van Oscar en zijn team. Zelf heb ik niks kunnen kopen omdat ik alleen maar in de werkplaats ben geweest.
Vanochtend om 4 uur opgestaan om naar het vliegveld te gaan. En natuurlijk: ivm het slechte weer van gisteren is de vlucht geannuleerd. Ik zou om 12 uur ’s middags in Amsterdam aankomen. Dst wordt 12 uur later. Zucht … dat wordt weer een lange dag.