Interview Esther van der Ham bij Omroep Brabant

Op 15 januari 2017 was ik te gast bij Hilde de Bresser van Omroep Brabant in het programma “Lekker weekend”. Over de gladde en glibberige wegen reed ik vroeg op die zondagochtend naar de studio. Ik wist al welke vijf vragen ik zou gaan krijgen:
1.       Wat voor meisje/jongetje was je
2.       Wat zie je wanneer je aan je ouders denkt
3.       Waar word je blij van
4.       Waar in Brabant ben je graag (mag ook de eigen keukentafel zijn)
5.       Stel, je mag nog een leven leiden, hoe zou je willen dat dit eruit ziet.
Lastig! Want elk van deze vragen is op veel verschillende manieren te beantwoorden. Bij het antwoord op vraag drie heb ik aangegeven dat het voor mij heel belangrijk is te kijken naar waar ik blij van word, omdat ik depressief ben (geweest). Dat was blijkbaar voor velen een verrassend gegeven, bleek ook toen ik het vorige week in een bericht op Facebook zette. Ik schreef daar het volgende:

Twee weken geleden was ik een uur lang gast bij “lekker weekend”. Ik beantwoordde daar vijf vragen. Op mijn antwoord op een van de vragen heb ik behoorlijk wat reacties gehad nl op de vraag wat maakt je blij. Ik heb hardop gezegd dat ik depressief ben en heel blij ben dat er medicijnen bestaan die mij in leven houden. Letterlijk. Voor mijn kinderen, voor de kleine dingen die ik met de Droomvallei voor anderen kan doen, voor de muziek en de natuur. Een depressie is geen inbeelding of aanstellerij. Het is een hersenziekte. Ik maak dit bekend om het uit de taboesfeer te halen. Ik denk dat dat voor iedereen beter is. Ook het genieten van de kleine dingen heeft me al die jaren op de been gehouden. Daar ga ik dan maar mee door. En ik geniet ervan dat ik na een jarenlang gevecht het leven weer zie zitten. Af en toe. Een beetje.

Ik kreeg daar heel veel, erg lieve reacties op, waarvoor ik iedereen erg wil bedanken. Het deed mij goed. Bedankt voor het begrip, de complimenten, de mooie woorden, de erkenning en de herkenning. Ik wens iedereen die met depressiviteit te maken heeft veel kracht en wijsheid toe. En hen die hen lief hebben veel sterkte.
Ik zal er nog eens over nadenken of ik er iets in boekvorm mee ga doen. In ieder geval zal het in het vervolg op mijn debuutroman “Controle!’ een rol gaan spelen.

Hilde de Bresser, veel dank voor het nasturen van het interview! Hier is het in de iets ingekorte versie, voorzien van veelal door mij gemaakte foto’s.

Ik mocht voor de uitzending van 15 januari één liedje uitkiezen dat gedraaid zou worden in de uitzending. Klassiek behoorde niet tot de mogelijkheden. Daarom heb ik gekozen voor Belfast Child van de Simple Minds. Omdat het toen acueel was (bomaanslagen in Ierland) en tot mijn grote spijt nu nog steeds.

Depressief zijn is niet fijn, en dan druk ik mij voorzichtig uit. Bij mij namen bijvoorbeeld mijn gedachten een loopje met mezelf. Alle goede dingen die over me gezegd werden, geloofde ik niet. Alle minder goede dingen die plaatsvonden, werden tot grote kuddes enorme olifanten opgeblazen die vervolgens op hol sloegen en over mij heen denderden. Maar, zoals je in het interview hebt kunnen horen, het heeft me iets heel moois opgeleverd, Droomvallei uitgeverij. Ik zal de rest van mijn leven waakzaam moeten blijven op weer opnieuw afglijden, maar ik geniet van al het mooie dat om mij heen ontstaat, zoals de samenwerking met bijvoorbeeld Marelle Boersma als auteur bij Droomvallei Uitgeverij en het naar de drukker gaan van het prachtige boek Yin en Yang van Nienke Pool en Ingrid van der Knaap.