Het laten proeflezen van een boek is zo fijn. Spannend ook trouwens! Je laat iets los waarvan je weet dat het niet perfect is en weet dat je een en ander aan reacties kan ontvangen. Is dat erg? Nee, ik vind van niet. Als auteur zit je zo in je verhaal dat je dingen niet opschrijft die een ander mist. Ik raad het dan ook iedere schrijver aan om het te doen. Het kan zijn dat je het lastig vindt om ‘kritiek’ te krijgen. Ik denk altijd maar zo: je boek wordt er weer beter van en daar doe je het voor. Ik tenminste wel.
Mijn boek is inmiddels door drie proeflezers bekeken. Wendy Wenning, recensent bij Boekenbijlage en Vrouwenthrillers heeft mijn concept boek van uitgebreid commentaar voorzien na een oproep in de groep van het Mustreadpanel. Haar conclusie:
Leuk boek om gelezen te hebben, interessante thema’s, een verhaal waar van te leren is en het laatst toegevoegde stukje spanning geeft een mooi verrassingseffect
Ze voorzag me van uitgebreide bevindingen die ik niet allemaal ga weergeven om het verhaal niet te erg te verklappen. Wat opmerkingen zijn:
De hoofdpersoon is sterk neergezet en de wijze waarop haar belevenissen beschreven worden maakt het mogelijk je in haar te verplaatsen.
Wat de operatie geestelijk met Marjolein mag best nog iets meer benadrukt worden. Het is nogal niet wat en ik kan me voorstellen dat je heel erg aan je nieuwe lichaam moet wennen. Daar mag nog iets meer aandacht aan gegeven worden.
De controle drang van Marjolein wordt helder beschreven en is herkenbaar. Denk dat dit voor veel vrouwelijke lezers herkenbaar zal zijn.
Zelf heb ik geen kinderen maar ik denk dat ook zoals Marjolein haar kinderen bovenaan zet herkenbaar zal zijn. Kan me voorstellen dat wat er ook gebeurt je kinderen het belangrijkste zijn en dat dat een reden kan zijn om de moed niet te verliezen en door te gaan…voor je kinderen.
Had toch wel af en toe het idee een autobiografie te lezen, ook al zal zaten er maar een paar autobiografische gedeeltes in.
Voor mij was de plot een hele grote verrassing.
Voor de duidelijkheid: het is ECHT geen autobiografie. Alleen de medische verhaallijn is gebaseerd op de werkelijkheid en licht uitvergroot. Ik zing in een koor waar het heerlijk rustig en ontspannen zingen is zonder alle intriges die ik beschrijf. Mijn moeder is een heel vriendelijke vrouw, heel anders dan de moeder in mijn boek. Mijn man is alive and kicking en ik heb twee jongens. Dus nee, echt niet, geen autobiografie.
Wendy, super bedankt! En alle andere proeflezers ook. Als de taalkundige correctie is gedaan, ga ik aanvullen en verbeteren. Ik kreeg vrijdag de papieren proefdruk in de bus. Wow!!! Zo blij en trots!
