Barbara Fuchs over haar roman ‘zwarte dagen’

Het kan geen toeval zijn dat mijn lang verwachte boek ‘zwarte dagen‘, uiteindelijk verscheen op de dag dat de ‘vlam van hoop’ werd ontstoken in Rwanda, om de genociden te herdenken van 25 jaar geleden….

Na ontelbaar veel uren achter mijn laptop te hebben vertoefd, diverse tegenslagen van allerhande orde van grootte over mijn kant te hebben laten gaan en eindeloos veel geduld, dat ik absoluut niet bezit, te blijven veinzen, is het dan eindelijk zo ver.
Mijn roman is een voldongen feit. Naast een aantal mensen dat het, logischerwijs uit belangstelling naar mijn werk, heeft besteld, zijn er waarachtig ook redelijk wat vervend boekenlezers die een gezonde nieuwsgierigheid hebben naar het schrijnende, doch mooie, maar vooral indrukwekkende verslag dat ik, geïnspireerd door een waargebeurd verhaal, op papier heb kunnen zetten.
Het vertolkt de onvoorstelbare levensloop van een Rwandees meisje dat via een illegaal adoptiecircuit bij een Vlaams gezin terecht komt. Haar wrede nieuwe moeder maakt haar leven tot een ware hel. Geschaad door mishandeling en misbruik, wordt haar de zin om te leven ontnomen. Op karakter weet zij echter te overleven en door te zetten, al blijven de littekens van het verleden nog langdurig de rode draad in haar bestaan.
Hoewel het boek zo op het eerste oog in de basis wellicht een beladen verhaal vertelt, zorgen de uiteenlopende belevenissen van de hoofdpersoon, voor een diversiteit aan emoties gedurende het verhaal. Pijn en verdriet worden afgewisseld door liefde en humor, zoals het leven in elkaar zit.