Interview met Vera Kemme

Op 22 mei as verschijnt het boek “een oude herinnering” van Vera Kemme. De boekpresentatie is bij boekwinkel Van Kemenade in het Heksenwiel. Uitgever¬†Esther interviewt haar.

Vera: Ik heb bewondering voor het leven en ben iemand die de dingen intensief doet. Altijd komen er weer vragen op over facetten van het bestaan. De antwoorden heb ik veelal buiten mezelf gezocht en gevonden: in diverse opleidingen en werksituaties, maar ook door boeiende en verhelderende gesprekken met mensen om me heen, of door een actuele situatie in een grotere lijn van mijn leven te beschouwen. Tegenwoordig zoek en vind ik ook veel antwoorden in mezelf: alsof ik af en toe toegang heb tot een groot vat met wijsheden, vaak bereiken deze me ook via mijn schilderingen, waar dan iets in staat dat ik er zelf niet in heb gezet.

Over mijn werk: ik geef met hart en ziel piano- en muzieklessen. Ik vind het fantastisch als mensen zichzelf herkennen en ervaren in de schoonheid van de muziek die ze maken.
Mijn loopbaan begon als onderwijzeres, daarna gaf ik teken- en schilderlessen in ’De Rietgors’ een museum voor Moderne Kunst, weer later gaf ik aardrijkskunde op een middelbare school. Allemaal met plezier! Toen ik midden veertig was kreeg ik de behoefte om de rest van mijn werkzame leven te besteden aan wezenlijker ontmoetingen en kunstzinnige creativiteit. Zo ben ik een eerder begonnen studie gaan afronden door pianomethodiek te studeren en af te maken.

Wilde je als kind al schrijver of illustrator worden of juist iets heel anders?

Als kind wilde ik verpleegster worden! Wel tekende ik veel en schreef ik gedichtjes, en lange brieven naar een lieve tante van me.

Hoe ga je te werk bij het schrijven of illustreren? Maak je van te voren een plan en werk je dat uit of juist op het gevoel?

Eerst broedt er een idee, verkregen inzicht of gevoel in me. Via woorden: spontaan of in een ’mindmap’ breng ik daar dan lijnen in aan, zodat voor mij duidelijk is wat ik nu eigenlijk als hoofdzaak zie en wat de plaats is van de dingen er om heen: illustreren ze de hoofdgedachte of komt de hoofdgedachte er juist uit voort?
Vervolgens ga ik het schilder- tekst- of muziekstuk laten ontstaan. Altijd een heerlijk proces, waarin ik zowel de maker als de toeschouwer lijk te zijn.

Hoe kwam je op het idee dit boek te schrijven?

Ja, dat is een grappige. Ik kwam niet zozeer op het idee om een boek te schrijven, als wel om reeds geschreven materiaal uit te geven. Het verhaal van Blaadje het schaap maakte ik in 2011 voor een project ’pesten’, waar collega’s me voor vroegen. Dit project viel echter in duigen en ik heb toen meteen laten weten dat ik alle rechten op het verhaaltje en de liedjes exclusief bij mijzelf hield. Hier had ik toen geen vervolg-ideeën bij.
Vorig jaar zomer 2014 voelde ik ineens de behoefte om dit sprookje de wereld in te brengen en zette hierop een oriëntatie-rit in. Na drie uitgevers kwam ik bij jou en jouw Droomvallei terecht en er ontstond een fijne samenwerking, waarin ik alle ruimte kreeg voor mijn eigen ideeën. Maar het sprookje had te weinig bladzijden om een boek te vormen en zo koos ik een andere uit mijn reeds geschreven verhaaltjes, vervolgens herschreef ik dat voor publiek m.b.v. mijn eigen schilderijen.

Het is een familieboek, wat maakt dit boek een familieboek en waarom is dat zo bijzonder?

Het is een familieboek omdat er voor elke levensfase verhalen en schilderingen in zitten, terwijl het toch een geheel vormt, en omdat het uitnodigt samen met een andere generatie dingen te doen en te beleven.
Het is bijzonder omdat de meeste boeken zich richten tot één leeftijdsgroep.

Kan je een korte beschrijving geven van het boek?

Een mooi kleurrijk boek met vertelsels in woord, beeld en muziek, in een stijl die rust, ritme en ruimte biedt.

Op welke manier passen alle onderdelen van het boek bij elkaar?

Alles wat er staat past in de gedachte die ook in een van de verhaaltjes staat: „Het leven heeft sterkte stromingen en vaak moeilijk begaanbare wegen”. En ook in het vervolg hierop: als je bij jezelf blijft en je waarnemingen serieus neemt, dan openen zich eens mogelijkheden waar je lef voor nodig hebt en waarbij je geluk kunt voelen.
Qua uiterlijk verbinden de schilderstijl en de lay-out de onderdelen ook met elkaar.

Kan je iets meer vertellen over de tot standkoming van de liedjes die in het boek staan?

Omdat het verhaaltje in Spanje speelt heb ik voor het tweede liedje eerst Spaanse volksmuziek en kinderliedjes bestudeerd op melodie en ritmische bouwstenen. Wat de tekst aangaat wilde ik in het tweede lied een omslag in de pesterij-situatie bezingen, pas dan vond ik het liedje waardevol. Muzikaal zit hem die omslag in een verandering van minder naar majeur en het motiefje dat dan op een halve toon hoger begint dan in het begin.
Aanvankelijk had ik dat liedje in een heel triste toonsoort: fis -klein, maar omdat die moeilijker leest, begint ie in het boek in a-klein.
De muziek van het eerste liedje is ontstaan toen ik vrij aan de slag ging om klanken op te vissen van de gevoelens van de herderin uit het verhaaltje.

Wat wil je zelf nog graag kwijt en heb ik niet gevraagd?

Graag laat ik weten dat de liedjes door Minke zijn gezongen en dat zij door Oli op een Spaanse gitaar wordt begeleid. Zij treffen hierin de onbevangenheid van het schaapje, heel mooi. Lezers vinden de weg naar een link op youtube en kunnen dan lekker genieten en wie weet, eens gaan meezingen. Als voorproefje geef ik de link al van het eerste en kleinste liedje:

De twee andere links worden op de dag van uitgifte: 22 mei ’15 openbaar. Ook het pianostuk ’Polderwilgen’ kunnen de lezers dan gaan vinden op YouTube.

En wat ik ook wil laten weten: de wilg uit ’Polderwilgen’ heeft echt bestaan, langs een fietspad in onze wijk. In 2011 gingen daar ineens twee eenden in broeden. Het was een heel bijzonder gezicht. De boom werd regelmatig geknot, ook de vlechtende vlier in zijn holle stam. Maar hij ging, of eigenlijk: ze gingen elk jaar schever staan. Op een gegeven moment heeft de gemeente de woning onbewoonbaar verklaard en is ie gerooid.

En wat ik zeker graag kwijt wil, Esther, is dat ik een heel plezierige tijd heb gehad en nog heb, in de samenwerking. Ik dank je hartelijk voor de ruimte die je me gaf om het boek er zo uit te laten zien als ik in mijn fantasie voor me zag. Ik ben erg blij met deze ervaringen.
Succes met het vervolg van jouw Droomvallei.