In april verschijnt het boek van Claudia Biegel bij Droomvallei uitgeverij. Ik stel haar graag aan je voor!
Realistische en boeiende personages creëren vind ik nog steeds de grootste uitdaging. Vooral om gelaagdheid aan te brengen en enige gespletenheid maar dat ook niet te overdrijven en een écht mens tot leven te brengen. In het begin gebruik ik vaak foto’s die ik zoek via google. Ik heb een vaag beelden gedachten en ineens zie ik dan een foto en denk: dat is zij! Of hij! Zo creëer ik via foto’s de wereld van het boek. Ook het huis waarin mensen wonen, de omgeving etc. Naarmate het verhaal vordert, passen de foto’s soms niet meer omdat het verhaal een andere wending heeft genomen. Dan ga ik weer op zoek.
Structuur en plot. Bij het begin van een nieuwe roman (ben inmiddels weer aan een nieuwe roman bezig) breng ik de grote lijnen in kaart. Ook het thema van het verhaal bepaal ik van te voren. Zo was het thema van Dochter van mijn ziel, relatieverslaving voortkomend uit een emotioneel onveilige jeugd (parentificatie). In mijn nieuwe roman is het thema: de emotionele wonden van opgroeien met een narcistische moeder en de gedragspatronen die je in staat stellen je jeugd te overleven maar je schade berokkenen in de rest van je leven. Het is de kunst om het thema niet uit het oog te verliezen tijdens het schrijven. Wat betreft het plot: dat heb ik van te voren meestal min of meer in het vizier maar dat verandert vaak tijdens het schrijven.
Dialogen schrijven. Eigenlijk ben ik niet zo’n fan van directe dialogen schrijven en vind ik het leuker om indirecte dialogen te schrijven. Maar ik ben me ervan bewust dat directe dialogen vooral voor de lezer aangenaam zijn omdat ze een tekst luchtiger maken en makkelijker leesbaar. Ik moet mezelf er echt aan herinneren een dialoog in te voegen anders ga ik hele bladzijden door zonder. Ik vind dialogen heel geschikt om informatie te geven die niet direct past in de voortgaande lijn.
Mijn favoriete genre om in te schrijven is zowel (fictieve/non fictieve romanvorm als korte verhalen. Als het om de roman gaat, vind ik het fijn dat zo helemaal een eigen wereld kunt maken en daar lekker lang in kan blijven leven. Hoewel het heerlijk is om een roman af te ronden, vind ik het tegelijkertijd jammer om de romanwereld te moeten verlaten en afscheid te nemen van de romanpersonages die inmiddels een soort vrienden zijn geworden. Wat betreft korte verhalen vind ik het fijn dat je iets meer over de top kunt gaan. Iets dat je tijdens een roman niet kunt volhouden, kun je in een kort verhaal wel.
Advies aan beginnende schrijvers. Gun jezelf de tijd om langzaam maar zeker het vak beter onder de knie te krijgen. Schrik er niet van dat je tekst bij teruglezing tegenvalt. Gewoon opnieuw beginnen. Neem je gevoel serieus. Als je bij het schrijven langere tijd zo’n steen in je maag gevoel krijgt, dan zit je meestal op een verkeerd spoor. En niet zomaar een foutje hier en daar maar iets dat het plot raakt. Ik had ooit contact met Arnon Grunberg en vroeg hem wat ik moest doen om een goed schrijver te worden. Hij antwoordde: blijven schrijven. Dat vond ik toen een teleurstellend antwoord: ik verwachtte een paar tips of iets dergelijks. Nu zie ik in dat hij gelijk had. Blijven schrijven, dat is de enige weg.
Boodschap aan lezers. Mijn ‘missie’ is om de bevindingen van psychologe Alice Miller ‘te vertalen’ in romanvorm. Haar boek ‘Het drama van het begaafde kind’ is mijn innerlijk kompas. Het is het verhaal van mijn eigen jeugd waarover ik langzaam maar zeker een beetje kan vertellen aan anderen maar dat nog steeds het liefst doe met behulp van verhalen.
Toekomstplannen: het plezier in schrijven voorop te stellen en mezelf niet meer zo dwangmatig tot schrijven verplichten.
