Pepi
De reis van een vlinder die eigenlijk een clubsandwich is
(Geschreven door Persia Rakers) (Illustraties door Esther van der Ham)
Creatief ben ik niet, althans dat vind ik zelf. Toch bleef ik zinnetjes op papier zetten.
Zinnetjes die spontaan, soms zelfs midden in de nacht, in me opkwamen.
Flarden van herinneringen, stukjes uit het verleden.
Het dilemma was vooral hoe en in welke vorm schrijf ik dat op.
Volkomen onverwacht overleed mijn Perzische moeder tijdens een operatie in het ziekenhuis.
Mijn wereld stond op zijn kop. Pepi ontstond uit heimwee naar mijn prachtige moeder.
Maar ook uit heimwee naar het verleden.
Het verlangen om te schrijven over mijn basis. Mijn andere ik. De Clubsandwich.
Over het verleden vragen stellen aan mijn moeder kon niet meer.
Dat besef overviel me. Door er over te schrijven kan ik het doorgeven.
De vorm werd snel duidelijk. Het werd een kinderboek.
Niet gehinderd, door enige schrijfkennis of talent, ben ik begonnen met schrijven.
Duizend keer heb ik gedacht: ik doe er niets mee. Duizend keer heb ik gedacht: dit is echt geen goed verhaal. En nog eens duizend keer heb ik het willen deleten.
Maar dat heb ik allemaal niet gedaan. De flarden van herinneringen werden woorden.
De woorden werden zinnen. De zinnen volledige verhalen, stukjes uit het verleden.
Tijdens het schrijven was ik daar weer. Ik beleefde de verhalen, de momenten en mijn moeder.
Het is geschreven in de tegenwoordige tijd om die reden.
Via internet kwam ik uit bij Droomvallei Uitgeverij. Wat een prachtige naam! Zo voelde ik me ook, als in een droom, tijdens het schrijven. Pas later toen ik contact had opgenomen met Esther zag ik dat Droomvallei Uitgeverij in Breda gevestigd is. De stad waar mijn moeder is overleden…
Het heeft zo moeten zijn.
Pepi is een vlinder die een clubsandwich is. Omdat ze uit het Oosten maar ook uit het Westen komt.
Een dubbelbloed. Net als bij een clubsandwich bestaat een dubbelbloed uit meer.
Maar uiteindelijk is ze 1. Jezelf zijn.
Cultuurverschillen, meerdere talen spreken, nooit echt helemaal ergens bij horen en toch niets anders dan een clubsandwich willen zijn.
Haar avonturen in het Oosten, het midden van het Oosten. Avonturen die ze samen met haar familie en haar vriendinnen beleeft. Zoals Omi, een kolibrie of Coco een lieveheersbeestje.
En haar reis naar het Westen.
Nu het boek, Pepi, een feit is realiseer ik me dat het niet meer van mij is. Ik ga haar delen.
Het maakt me onzeker. Het voelt onwennig.
Ik hoop dat je het leest. Ik hoop dat je moet lachen.
Ik hoop dat je de vriendschappen voelt. Ik hoop dat je de liefde voelt.
Een vlinder uit het Oosten en uit het Westen.
Daar valt niets aan te doen. Zo is ze nu eenmaal geboren.
Door Persia Rakers
Lieve Persia, Wat een prachtig boek. En dank dat je je oosterse wereld hebt gedeeld met ons, je westerse nichtjes, Want wisten wij veel hoe onze mooie tante Vida en onze mooie oosterse nichtjes zich voelden toen ze op 18 december aankwamen in het Westen bij onze (jullie westerse) oma. Kinderen hadden in die tijd toch geen idee wat er allemaal speelde in de wereld van de grote mensen? Daar werd amper over verteld. Ik hoop dat je boek een groot succes zal zijn.
Misschien komt er nog eens een vervolg over je eerste jaren als vlinder uit het midden van het oosten, die ineens in het westen moet wonen? Ik ben trots op je. Dikke kus van je westerse nichtje Riet