Van hot naar her door Gaziantep

Maandag 1 december – het eerdere bericht staat hier.

Verslag van de reis van Elsbeth en Esther naar Gaziantep ivm het boek Jamil&Jamila.

Het is duidelijk dat het allemaal niet duidelijk is en dat enige flexibiliteit nodig is bij een reis als deze.Kom je net de hotelkamer in met de vers gekochte flessen water, gaat de telefoon.

‘Jullie moeten over vijf minuten klaarstaan. De minister van cultuur en familiezaken kan jullie ontvangen.”

En zowaar. Het klaarstaan lukte!
We stapten inderdaad vijf minuten later in de taxi.
Een paar telefoontjes later waren we onderweg naar een Syrische basisschool in Gaziantep.
Daar zouden we spreken met de docent die zich bezig hield met traumaverwerking voor de kinderen maar ze vonden het zo leuk dat we er waren dat we alle klassen werden rondgeleid. We hebben een aantal kinderen en docenten gesproken. Het verhaal van Jamil&Jamila is voor hen erg herkenbaar en zelfs nog ergere verhalen gehoord. Onvoorstelbaar. Kippenvel en ijskoud terwijl het daar binnen toch 30 graden was. De docenten denken echt dat het boek een positieve bijdrage gaat geven. Voor ons is dat een belangrijke check.

Bij het ministerie van familiezaken en cultuur bleek de minister in Londen te zitten.
Desondanks werd het gebouw zwaar bewaakt en moesten we door allerlei controles heen.
Ze werd vervangen door drie personen die het boek alle steun hebben toegezegd die ze kunnen bieden dus daar gaan we morgen een overeenkomst voor tekenen.
Dat is wel heel gaaf!

De middag in de bazaar souvenirs geshopt voor de jongens.
Tja, ook dat hoort erbij.
Even afleiding en inspiratie opdoen voor de nieuwe delen van Jamil&Jamila.
Samen met Oscar zoeken naar Syrische producten om die straks zo goed mogelijk weer te geven.

 

De avond was gereserveerd voor een diner met de minister van financiën van de Syrische interim-regering: Ibrahim Miro.
Bijzonder was dat.
Hij heeft jaren in Nederland gewoond en vond het heel fijn om weer eens Nederlands te praten.

Hij zei dat hij zeer spaarzaam afspraken accepteerde in de avonduren, maar dat hij het zo bijzonder vond wat wij hadden gedaan, dat hij er graag tijd voor wilde maken.

Bij het overhandigen van het boek voelden wij ons wereldsterren.
Vier fotografen en op de achtergrond acht obers in rode jasjes die een en ander verbaasd gadesloegen.
Ook de temperatuurbeheersing was weer uit de kunst.
Met vier heaters werd de temperatuur stabiel op 40 graden gehouden zodat het eten niet te snel af zou koelen.
Heel zorgzaam.

Wordt vervolgd!

Met morgen de reis naar Kilis.